První román naší přední novinářky je příběhem ženy napůl Rusky napůl Tádžičky provdané do Afghánistánu, která je typickým příkladem člověka, který se pokouší ve svém soukromí spojit to, čemu říkáme západní civilizace, s východní kulturou. Není kladnou hrdinkou v tom pravém smyslu, ani její muž není zloduch, despota a padouch, ani cizinci, kteří zasáhli v dobré víře, ale s přesvědčením, že jen oni jsou nositeli pokroku, do jejich soukromí, nezpůsobili nic úmyslně. Všichni nakonec chtěli pro ty druhé to nejlepší… jen vůbec nechápali, po čem „ti druzí“ opravdu touží. „Są takie kobiety, których nie sposób zapomnieć, bo mają coś w sobie z aniołów. Taka jest Petra. Zawsze zostawia po sobie dobro. Piszę z Kabulu. Nie wiem, czy Petra jest jeszcze w Afganistanie. Nie mam do niej telefonu ani maila. Czytam ‘Frisztę’. Za oknem wiatr, pył… Burza piaskowa. Kilka godzin temu w centrum miasta zginęło czterech Talibów i kobieta w ciąży. I myślę, że właśnie portret tej ostatniej ofiary znajduję we ‘Friszcie’.” (Marcin Mamoń) ”Od Petry Procházkovej dowiadujemy się rzeczy, których nie powiedzieliby nam Afgańczycy. Albo uznaliby je za zbyt intymne (Afgańczycy biją żony, a w noc poślubną palą z nimi haszysz) albo za nieistotne (mężczyźni sikają w kucki a dzieci nie noszą majtek). Zwyczaje bohaterów ‘Friszty’ bywają egzotyczne. Męża napawa dumą, że żona z kolacji z zagranicznymi gośćmi wróciła w bagażniku, a nie, jak reszta pasażerów, na siedzeniach. A upokarza go, że odezwał się do niej obcy mężczyzna. Jednak duma jest zawsze słodka, a upokorzenie wszędzie boli tak samo. To mądra, wzruszająca i dowcipna książka o Innym, który nie jest wcale taki inny.” Ludwika Włodek-Biernat. Z českého originálu Frišta (Nakladatelství Lidové noviny, Praha 2004) přeložil Jan Stachowski. Recenze na http://www.czarne.com.pl/?a=335
1. vyd., 368 s.
Informace o českém vydání
Další vybrané překlady (1)
Freshta Angličtina